Dit zal mijn eerst blog zijn en zal deze ook proberen bij te houden gedurende mijn zending.
Ik zag de blog van mijn collega Elder Koenen, en dacht van, dit moet ik ook hebben hihi.
Op het moment dat ik dit nu schrijf ( donderdag 8 Mei 2008 ) ben ik nog 11 dagen verwijderd van mijn vertrek. Volgens The Traffel Office in Salt Lake Utah zal ik op 19 Mei 2008, om 10:20AM vertrekken vanaf schiphol.
Ik ben de Heer dankbaar dat hij mij deze kans geeft. Dat hij vertrouwen in mij heeft dat ik zijn boodschapper mag zijn.
Op dit moment zit ik met heel veel gevoelens. De verleidingen zijn groot op dit moment, maar standvastigheid is belangrijk op deze momenten, want de zegeningen die vanuit dit zullen voort komen zijn eeuwig durend, zo is ook het evangelie van onze Heer en Meester Jezus Christus voor eeuwig, en er is niks in mijn leven dat mij meer plezier en voldoening geeft dan het mijzelf kunnen noemen, Elder Swart. Ouderling Swart. Een Ouderling binnen het 'Enige' ware evangelie van onze Meester.
Ik zal beginnen met het begin. Woensdag 27 Februari 2008.
Op dat moment was ik nog werkzaak binnen Albert Heijn BV. als functie van Ass. Teamleider.
Ik had elke dag een uurtje pauze. En ik ging die dag eventjes snel naar huis, dit deed ik bijna elke dag om te kijken of mijn brief al was aangekomen. Maar eigenlijk ging ik er elke dag vanuit dat ie er niet in zou liggen. Ik kwam binnen en keek rechts naar de post, met zo’n hooft van, moahh, kijk maar even snel want hij licht er toch niet tussen. Maar toen zag ik een grote witte envelop er tussen zitten. Met de worden, The First Presidency Office. Broeders en zusters, ik dacht dat ik een hartstilstand kreeg. Ik sprong een gat in de lucht en begon keihard te schreeuwen van geluk. Toen in mijn waas van blijheid, was ik vergeten om de voordeur dicht te doen, waardoor de hele buurt kon meegenieten van mijn geschreeuw. Waarna mijn buren voor de ramen stonden en mij aankeken alsof ik één of andere malloot was. – Toen ik binnen eventjes wou gaan zitten, werd ik een soort van vervult van de Geest en knielde ik huilend van geluk neer voor de Heer en dankte hem alles wat hij voor mij had ge
daan,en dat ik één van mijn boodschappers mocht worden. Na dat ik mijn gebed had geëindigd, begon ik gelijk iedereen af te bellen die ik erbij wou hebben toen ik mijn brief ging openen. Ik belde mijn beste vrienden op, Willem, Tim, Mario, Chris, Mike en Rian. Rian kon er helaas niet bij zijn op dat moment. Het was die avond dat iedereen erbij was. Mijn Opa en Oma en mijn broertjes hingen aan de telefoon op lijn 1, en mijn familie uit Amerika hing op lijn 2.
Toen las ik de worden voor,
‘Dear Elder SwartYou are hereby called to serve as a missionary of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints. ( op dit moment kon ik bijna mijn brief niet meer voorlezen omdat ik me toch een partij liep te janken.) You are assigned to labor in the West Indies Mission. It is anticipated that you will serve for a period of 24 months. ‘
Dit was één van de belangrijkste momenten in mijn leven, tevens ook één van de mooiste momenten van mijn korte leven.
Hierbij eindig ik mijn eerste Blog, maar zal zeker proberen deze zo vaak mogelijk bij te houden :)
Groetjes, Elder Swart
2 opmerkingen:
Heey mitch,
Ik heb net je mooie site gelezen en ik hoop dat het allemaal gaat lukken in west indie.
Mag hij jou de weg wijzen en lijden in je missie.
Ik wens je veel geluk en liefde toe en ik zal je site in de gaten houden om te kijken waar hij jou naar toe heeft geleid.
Groetjes en veel liefs,
Natasja
Hey oude overbuur, ik vind het heel mooi wat je doet,knap ook!
Onze buren dachten eerst dat jij en je vader bij een of andere sekte zaten, toen zei ik nee, zag niet in wat jullie daar moesten doen, maar nogmaals ik heb diep respect voor jou en je overtuiging!
groet Frank zal je weinig zeggen maar vermoed dat je het wel weet waneer je me ziet (42-17)
Een reactie posten